به گزارش پایگاه خبری تحلیلی هوژان، بیمه تکمیلی هزاران بازنشسته تأمین اجتماعی در نتیجه اختلاف میان سازمان و کانونهای بازنشستگی متوقف شد؛ بحرانی که در شرایط افزایش تصاعدی هزینههای درمان، فشار سنگینی بر قشر حداقلبگیر وارد کرده است.
در قرارداد قبلی، حق بیمه تکمیلی ۳۰۰ هزار تومان بود که نیمی از آن را سازمان تأمین اجتماعی و نیم دیگر را بازنشستگان پرداخت میکردند. اما در قرارداد جدید، کمترین تعرفه ۵۰۹ هزار تومان تعیین شد.
انتظار میرفت سازمان همچنان ۵۰ درصد سهم را بپردازد، اما این نهاد تنها حاضر شد ۱۵۰ هزار تومان پرداخت کند و بار ۳۵۹ هزار تومانی را به دوش بازنشستگان انداخت.
قتل خاموش حق درمان بازنشستگان
احمدی پنچکی، عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان، تأکید کرده است که ۶۰ درصد بازنشستگان حداقلبگیر هستند و توان پرداخت چنین مبلغی را ندارند. به همین دلیل، توافقی حاصل نشد و قرارداد بیمه تکمیلی عملاً متوقف شد.
علی دهقانکیا، رئیس کانون بازنشستگان تهران نیز از بیمهشدگان خواسته فعلاً به بیمارستانهای خصوصی مراجعه نکنند و جراحیهای خود را به تعویق بیندازند؛ توصیهای که عمق بحران درمانی را نشان میدهد.
گروگانگیری بازنشستگان در جنگ رانت
فرامرز توفیقی، فعال کارگری، این وضعیت را نتیجه «لابی عجیب» میان کانونهای بازنشستگی و شرکت بیمه آتیهسازان حافظ دانسته است.
به گفته او، انحصار در انعقاد قراردادها و نبود تشکلهای مستقل باعث شده بازنشستگان عملاً گروگان این سازوکار باشند. حتی اگر بازنشستهای سهم اندک کانونها از مستمریاش را نپردازد، بیمه تکمیلی و بیمه عمرش قطع میشود.
سهمخواهی نهادهای دولتی و تهدید سلامت عمومی
این بحران نشان میدهد سازمان تأمین اجتماعی از فلسفه وجودی خود فاصله گرفته است. براساس قانون الزام و ماده ۵۴، تأمین خدمات درمانی بازنشستگان باید بهطور کامل برعهده این سازمان باشد. با این حال، کاهش سهم حمایتی و انتقال بار مالی به بازنشستگان، سلامت هزاران نفر را به خطر انداخته است.
از سوی دیگر، کانونهای بازنشستگی نیز نتوانستهاند قرارداد عادلانهای منعقد کنند یا جایگزینی شفاف بیابند. این ضعف عملکردی، همراه با انحصار شرکت بیمهگر، زمینهساز شائبههای جدی درباره رانت و سهمخواهی شده است.
تیغ تیز فقر درمانی بر گلوی حداقلبگیران
در شرایطی که هزینههای درمان روزبهروز افزایش مییابد، توقف بیمه تکمیلی فشار مضاعفی بر مراکز درمانی سازمان تأمین اجتماعی وارد کرده است؛ مراکزی که خود با کمبود منابع و امکانات مواجهاند.
نتیجه این وضعیت، محرومیت بازنشستگان از دسترسی به درمان باکیفیت و سریع و تبدیل شدن حق درمان به امتیازی گروگان گرفتهشده در جنگ منافع نهادی است.
- نویسنده : مینوفر چراغی
