به گزارش پایگاه خبری تحلیلی هوژان، روز گذشته اعضای دولت در مجلس حاضر شدند تا گزارش عملکرد سال نخست برنامه هفتم توسعه بررسی شود. نتیجه این ارزیابی، نمره ۳۷ از ۱۰۰ بود؛ عددی که به معنای مهر «بیبرنامگی» بر کارنامه یکساله دولت و اعلام رفوزگی آن است. دولتی که رئیسش از روز تصویب این قانون در مجلس تا زمان انتخابات، برنامه هفتم را محور وعدههای خود معرفی میکرد، اما در عمل همان مسیر بیراهه دولت روحانی را ادامه داد. به این ترتیب، امید ۱۶ میلیون رأیدهنده برای بهبود معیشت در کشاکش سیاسی و رقابتهای جناحی از دست رفت.
تناقض میان شعار و عمل
قانون برنامه هفتم توسعه زمانی تصویب شد که پزشکیان نماینده مجلس و عضو کمیسیون تلفیق بود. اجرای آن از تابستان ۱۴۰۳ و همزمان با آغاز دولت وی کلید خورد. او در مناظرات انتخاباتی بارها این قانون را برنامه اصلی خود دانست، اما در تناقضی آشکار مدعی شد رشد ۸ درصدی شدنی نیست. حتی در واکنش به استدلالهای جلیلی گفت: اگر این رشد محقق نشد، مرا اعدام کنید!؛ جملهای که نشان میداد متن برنامه را نه در زمان نمایندگی خوانده و نه هنگام وعده دادن در انتخابات به آن اشراف داشته است.
ابوترابی، نماینده چهار دوره مجلس، نیز روایت کرده بود که پزشکیان در دوران نمایندگی بیشتر وقت خود را صرف مطالعه کتاب یا قدمزدن در صحن میکرد و درباره طرحها و لوایح میگفت: من کارشناس نیستم، نمیدانم.
وعده رشد ۸ درصدی؛ واقعیت منفی
هدف رشد ۸ درصدی اقتصاد در متن برنامه هفتم آمده بود، اما پس از یک سال اتلاف فرصت، دولت اعلام کرد ۱۳۷ حکم این برنامه قابل اجرا نیست. سازمان برنامه و بودجه نیز سطح اهداف را پایین آورد و به جای رشد ۸ درصدی، رشد ۲.۵ درصدی را پیشنهاد داد. در عمل، تنها دستاورد دولت برای مردم در یکچهارم عمر خود، تکرار جمله «نمیشود» و «نمیتوانیم» بوده است.
آخرین دادههای مرکز آمار نیز نشان میدهد در نیمه نخست امسال، رشد اقتصادی به منفی ۰.۳ درصد رسیده است. بخش نفت به جای ۹ درصد، منفی ۰.۱ درصد؛ صنعت به جای ۸.۵ درصد، منفی ۳.۹ درصد؛ ساختمان به جای ۹ درصد، منفی ۵.۴ درصد؛ و کشاورزی به جای ۵.۵ درصد، منفی ۴.۷ درصد.
شباهت با دولت روحانی
دولت پزشکیان در بیتوجهی به برنامه توسعه، شباهت زیادی به دولت روحانی دارد. روحانی آگاهانه با برنامه ششم مخالفت کرد و از ابلاغ آن سر باز زد، اما پزشکیان بدون شناخت متن برنامه هفتم، در ظاهر موافقت کرد و اکنون در اجرا بسیاری از اهداف آن را از بین برده است. تفاوت تنها در شیوه است: روحانی با سیاست تقابلی دهه نود را به «دهه سوخته» بدل کرد، پزشکیان با شعار وفاق و حرفدرمانی همان مسیر را ادامه میدهد.
معاون نظارت مجلس گزارش داد که در سال نخست اجرای برنامه هفتم، ۴۱ درصد احکام سازمان برنامه و بودجه، ۷۷ درصد احکام وزارت راه، ۶۰ درصد احکام وزارت اقتصاد، ۵۶ درصد احکام وزارت نیرو و ۶۲ درصد احکام وزارت صمت محقق نشده است. پس از بررسی کمیسیونهای تخصصی، نمره ۳۷.۶۸ از ۱۰۰ به دولت داده شد؛ آن هم از سوی مجلسی که به همه وزرا در یک نوبت رأی اعتماد داده بود.
با وجود این دادههای ناامیدکننده، معاون اول رئیسجمهور در همان جلسه مجلس مدعی شد دولت برای اجرای برنامه هفتم «عزم جدی» دارد. این ادعا ادامه همان سیاست حرفدرمانی است که مرعشی پیشتر هدف شعار وفاق را «فرار از شر مجلس» توصیف کرده بود.
در سایه بیبرنامگی و ضعف کارشناسی، برنامه هفتم قربانی شده و امید میلیونها رأیدهنده بر باد رفته است. تا زمانی که رسانههای وابسته، غوغاسالاری و تهدید را ارزش جلوه دهند و ارائه برنامه و بحث تخصصی را ضد ارزش معرفی کنند، مسیر روحانی و رشدهای منفی اقتصادی همچنان تکرار خواهد شد.
- نویسنده : مینوفر چراغی
